Четири генерации доминација

» Не долго после почетокот на новиот милениум, тогашното претпријатие Quattro GmbH беше соочено со прашањето на кој уште автомобил да му се даде спортска душа. Желбата за перформанси во горната средна класа создаде идеален момент за Audi A6 чија прва генерација се подготвуваше за редизајн. Исполнети со самодоверба, иако веќе го имаа подготвено S6, инженерите на марката вложија голем труд за семејниот и бизнис автомобил да го преиначат во спортски, задржувајќи ја притоа секојдневната употребливост на врвно ниво. Тоа не подразбираше само прилагодување на моторот, менувачот и ослонувањето. Заради изгледот кој требаше да ги покаже импресивните перформанси автомобилот порасна за неколку сантиметри, како во должина така и во широчина – новата маска, пошироките прагови, големите тркала и двете овални издувни цевки исклучително го нагласуваа тоа.

Клучен секако беше моторот, 8-цилиндричниот кој изворно беше проектиран за Audi V8 а се вградуваше и во S4. Унапреден за S6 со по пет вентила по цилиндар развиваше 340 KS и беше добра основа. Сепак за да покажат што и колку умеат, инженерите на Audi вложија голем труд и најмногу екстра сила добија од двата турбо компресора. Но заради нив 4,2 литарскиот агрегат не можеше да се смести во каросеријата на A6, заради што мораше да се прошири предниот дел. Прецизното ускладување на моторот беше извршено од страна на британскиот Cosworth, кој тогаш беше под капата на Audi. Резултатот на заедничката работа беа импресивните 450 KS и максималниот вртежен момент од 560 Nm. Со тоа марката испрати јасна порака на конкуренцијата која мораше да знае дека никој не може да има повеќе сила од Audi.

Секако, толкавата сила бараше и добро ускладување на сите механички компоненти. Мануелниот менувач беше исклучен од комбинација и брзата промена на степените на пренос ги обезбедуваше автоматика со која забрзуваше до 100 km/h за 4,7 секунди. За да се обезбеди RS 6 кој беше достапен во лимузинска и Avant караванска верзија да импресионира со својата идеална избалансираност меѓу комфорот и спортскиот карактер, Audi обрати посебно внимание на развојот на новото Dynamic Ride Control ослонување. Тоа ги намалуваше бочните и надолжните навалувања на каросеријата при спортско возење. Технологијата се состоеше се од челични пружини со два дијагонално поставени хидраулични амортизери кои делуваат спротивно од насоката на движењето на каросеријата на возилото, без никаква електронска помош. Тоа е само една од причините зошто RS 6 од првата серија уште од почеток се сметаше и за тркачки автомобил.

Производството на возилата беше комплицирано. Тие најпрво делумно се составуваа на монтажната лента, за потоа специфичните компоненти рачно да се додаваат на возилата подигнати на сервисна хидраулична дигалка, за што требаа 15 часа работа. На крајот на животниот век на моделот инженерите на Quattro GmbH му додадоа уште 30 коњски сили, дополнувајќи ја неговата ознака со зборчето plus. Сега беше можно да се оствари најголема брзина од 280 наместо дотогашните 250 km/h.

Во 2008-мата, шест години после првиот RS 6 модел, следеше втората генерација. Кај неа Audi за да ја покачи силата ја зголеми и зафатнината на моторот кој сега имаше десет цилиндри. Двата турбо компресора од петте литри извлекуваа масивни 580 KS и 650 Nm, кои беа достапни почнувајќи од 1.500 вртежи во минута. Во тоа време овие вредности го надминуваа дури и R8. Три години Audi го произведуваше најголемиот RS мотор во историјата, кој со своите 278 kg беше вистински бодибилдер. За да се обезбеди негово подмачкување за време на остро возење Audi ја примени технологијата на таканаречено суво корито, позајмена од светот на мотоспортот. Посебниот резервоар за масло овозможуваше сместување на V10 моторот на ниска положба, обезбедувајќи притоа пониско тежиште на целокупниот автомобил. Беше потребен и менувач кој можеше да се носи со таа сила. Како резултат новиот RS 6 постигнуваше 303 km/h, на лимузината ѝ беа потребни 4,5 секунди за достигнување 100 km/h а на караванот 4,6 секунди. На таа брзина мораа да бидат дораснати и сопирачките. Првите керамички дискови напред од 420 а назад од 356 mm беа опционално достапни. Комфорот и при спортско возење повторно беше доверен на DRC ослонувањето, овој пат доопремено со дополнителна единица за прилагодување на амортизерите. Како што беше случај со претходникот, Audi се погрижи изгледот на овој модел да биде пристоен. Од основниот модел се разликуваше по исфрлените браници и големите 19 и 20-инчни тркала со пневматици со димензии 255/40 и 275/35 а широчината беше зголемена за 3,5 сантиметри.

Кога пак се појави третиот RS 6, критичарите замеруваа зошто Audi се враќа на V8 моторот. И тоа помал од порано – четирилитарски. Плус на тоа остана само караванот чија широчина беше за шест сантиметри поголема од стандардниот модел додека лимузината беше заменета со RS 7. Меѓутоа, тие многу бргу беа замолчени – Audi беше составил пакет кој во поглед на динамиката и ефикасноста ги надминуваше претходните модели. Тоа првенствено беше можно со намалување на тежината, меѓу другото и со значително повеќе алуминиум заради што овој RS 6 беше за добри 120 kg полесен од претходникот. Возните својства ги подобруваше и тоа што сега 55 наместо 60 отсто од тежината притискаа на предната оска, што беше остварено со сместувањето на моторот за 15 cm поназад. Со тоа новиот RS 6 јасно даваше до знаење дека одземањето два цилиндри и 20 KS нималку не влијаеше на врвните перформанси. Напротив – со максималниот вртежен момент од 700 Nm и новиот осумстепен Tiptronic менувач беа потребни само 3,9 секунди за забрзување од 0 до 100 km/h. Најголемата брзина беше 305 km/h, а истовремено потрошувачката на гориво беше намалена за полни 30%. Тоа не беше резултат само на помалата тежина туку и на системот за деактивација на цилиндрите при ниско оптоварување. За целосна контрола, керамичките сопирачки повторно беа достапни.

Задоволни беа и купувачите кои сакаа нешто повисоко ниво на комфор – воздушното ослонување беше дел од сериската опрема. Дополнителна карактеристика беше и тоа што RS 6 за прв пат можеше да се нарача со кука за влечење. Мислењата беа едногласни – се истакнуваше од своите претходници ама баш во сите аспекти, бидејќи следеше и Performance изведбата со 605 KS. Затоа и токму оваа генерација на RS 6 стана бестселер и пазарен предводник во сегментот на каравански автомобили со врвни перформанси, позиција која неговиот наследник сé уште ја држи.

А тој се појави во 2019-тата и како четврта генерација остана верен на своето наследство. Моторот повторно беше четирилитарски V8, сега со 600 KS и дури 800 Nm и поддржан со 48-волтна  хибридна технологија која му ја зголемуваше ефикасноста. Иако нешто потежок забрзуваше од 0 до 100 km/h за неверојатни 3,6 секунди а да достигне брзина од 200 km/h му беа потребни само дванаесет секунди. Новото управување на сите тркала ја подобруваше стабилноста при големи брзини и ги подобруваше маневарските својства на ниски. Фактот што повеќе од половина од европските купувачи нарачуваа кука за приколка кажуваше дека моделот беше дораснат за сите предизвици на секојдневието.

Дизајнерски пак, дојде до пресврт – дури и помалку искусниот поглед веднаш ќе препознае дека не станува збор за обичен А6. Со него заеднички беа само покривот, предните врати и задниот поклопец – сите други компоненти беа дизајнирани посебно за RS 6, чија каросерија беше проширена за импресивни осум сантиметри. Можеше да има матрикс ласерски светла, а и тркалата беа поголеми и пошироки – 275/35×21 или 285/30×22. Но сега за разлика од своите претходници RS 6 не се произведува во посебните хали на одделението кое во меѓувреме го смени името во Audi Sport GmbH, туку се симнува од монтажните ленти заедно со стандардните модели.